تولدت مبارک آقا مهیار

پیش نویس : این مطلب رو پارسال همین موقع نوشته بودم...دقیقا پارسال همین موقع...این قدر به دلم نشست این مطلب که امسال دقیقا بعد از یک سال این رو این جا می نویسم...چون واقعا از دلم بر اومده امیدوارم به دلتون بشینه

نوشتن برای من هیچ وقت سخت نبوده یعنی اون قدر ها سخت نبوده .شاید بد بنویسم اما احساس سختی نمیکنم .از اون جایی که برای هر چیزی یه استثنایی هست خب این راحتی هم یه جایی استثنا داره و تبدیل به سختی میشه ؛ اون هم دقیقا موقعی که بخوام برای یا در مورد کسایی که خیلی دوسشون دارم بنویسم.

از بزرگترین نعمت هایی که خدا به من داده یه داداش همسن و ساله که برای این نعمت همیشه از خدا سپاسگزارم. برای یکی مثل من واقعا نعمت بزرگی به حساب میاد. زیاد فرقی نمکینه که این داداشه از تو 2 سال بزرگتره یا 2 سال کوچکتر مهم اینه که تو یک رنج سنی هستید. اما خب اگه داداش کوچیکه شما باشید و به طبع اون مجبور باشه بار بیشتر مسئولیت ها رو به دوش بکشه خیلی بیشتر حال میده که این جا هم یک صفر به نفع منه.

امروز تولد این داداشه گلمه و من هم به روال این چند سال اخیر روز تولدش نمیتونم پیشش باشم اما باز هم هیچ فرقی نمیکنه و از همین جا تولدش رو تبریک میگم. ایشالله که تا سال دیگه همین موقع کلی اتفاق خوب واست افتاده باشه و کلی به خواسته هات رسیده باشی.

کوچکترین زمانی که از مهیار تو خاطره ام دارم 3 سالگیشه. من اون موقع یک سال بیشتر نداشتم اما اون اولین خاطره ایه که از مهیار تو ذهنم مونده. ما اون موقع شیراز بودیم.از اون به بعد دیگه کلی خاطره دارم. زمانی که آمادگی میرفت و دبستان راهنمایی دبیرستان دانشگاه همش دیگه خیلی واضح و مثل روز جلو چشمامه.

این بشر رو تو هیچ برهه ای از زندگی بنده در حال استرس ندیدم و همین بی استرسی و ریلکسیش همیشه باعث میشد خیلی با این اخلاقش حال کنم و قوت قلبه.حتی در بد ترین شرایط آروم و ریلکسه و تورو دقیقا یاد شخصیت فیلم ها میندازه اما تنها باری که این بشر استرس داشته روز کنکور بنده بوده که از شدت استرس تا صبح خوابش نمیبرده و این پهلو اون پهلو میکرده و لبش تبخال زد و این داستان زمان اومدن رتبه های من هم تکرار شد.در حالی که خود بنده به جرات میتونم بگم یکی از معمولی ترین روز کنکور بوده.

بیشتر استرس های زندگیم رو به جرات میتونم بگم به خاطر گند کاری های این بشر من متحمل شدم. به هر حال از ریلکس ترین و نفهم ترین آدم های روی زمینه و من مجبور بورم جورش رو تو استرس کشیدن بکشم.

1.

اولین باری هم که به خاطرش دچار استرس شده بودم 4 سالم بود که اون 6 سالش بود با تفنگ بادی یه تیر به پسر همسایمون زده بود که به یه میلیمتریه زیر چشم پسره خورده بود و کور نشده بود

2

. اول دبستان هم که بودم و اون هم طبیعتا سوم. با مشت زده بود دندون همکلاسیشوم شکونده بود و ضربه به قدری قوی بود که دست خودش هم در رفت.بعد هم که هر چی بزرگتر شد گند هاش بزرگتر شد.

3.

چهارم دبستان که بود با هم کلاس زبان میرفتیم و یه استاد فیلیپینی داشتیم به نام خانوم شمس که از دست ما گریه میکرد .یه بار قبل از اینکه خانوم شمس آقا شیطنتش گل میکنه و شیشیه های کلاس خانوم شمس رو میاره پایین که البته نتیجه اون شد که اون ترم رو جفتمون رد شدیم

4

پنجم دبستان که بود در راه برگشت از مدرسه چندین گاری دستفروش ها رو چپ میکردیم و فرار میکردیم و هر جا هم کیوسک تلفن بود گوشی تلفن رو میکند و کلی با هم میخندیدم.

5

وقتی که رفت راهنمایی مدرسه هامون دیگه جدا شده بود و از این دوران خاطره ی خیلی خوبی که دارم این بوده و من و مهیار یه قلک داشتیم که هر چی جمع میکردیم میریختیم اون تو. یادمه اون موقع ها یه مدت بود که جو پلی استیشن خیلی سنگین بود و مهیار هر روز بعد مدرسه با من قرار میذاشت کلوپ و میرفتیم اونجا و هر روز کلی به حساب مهیار بازی میکردیم. بعد هم میرفتیم ساندویچی یا جیگرکی و کبابی و کلی چیز میز میخوردیم و مهیار هر روز میگفت این پول ها رو پیدا کرده و کلی حال میکردم. نتیجه این بود که وقتی قلکمون رو پاره کردیم 500 تومن بیشتر توش نبود و گندش در اومد که پول ها رو از کجا پیدا میکرده ولی هنوز که یاد اون دوران میافتم کهع چه قدر بهمون خوش گذشت کلی حال میکنم و ایول دمت گرم

6

از همون اول خیلی شیطونی بوده و خب شیطونی زیادی رو در دستور کار قرار داده بوده .دبیرستان که بود رفته بود خونه دوست دخترش که از شانس بدش بابای دختره میاد خونه این هم کفش هاش رو ورمیداره و از جلو چشم باباهه میزه به چاک و به طبع تازه اول مشکلات و بد بختی ها بوده. خوشبختانه دختره خیلی دهنش قرص بوده و قضیه باباهه هم یه جورایی تموم میشه اما بر خلاف همه تصورات این آخر ماجرا نیست. دختره از شانس بد این داداش ما یه دوست پسر فاب داشته که 5 6 سال بوده با هم دوست بودند و پسره یکی از قلدر ترین بچه ها و خفن ترین بچه های اون دوره بوده که کلی دار و دسته داشته که ته توی قضیه رو در میاره و تصمیم میگیره دخل مهیار رو در بیاره..یادمه یه روز تو بیلیارد کلی آدم خفتمون کردن و که با قمه و این جور اسباب بازی ها اومده بودند. خوش شانسی این بود که هیچ کدومشون مهیار رو نمیشناختن اون هم تو اون شلوغ پلوغی اونجا فرار کرد و بار بعد که گرفتنش کلی داستان واسه پسره تعریف کرد و گفت مریضم سرم به ضربه حساسه و دست بهم بخوره میمیرم و از این داستان ها و کلی داستان دیگه گفت که فکر کنم خفن ترین بخش زندگی شو رد کرد اونجا

7.

مامانم تعریف میکنه روز کنکور مهیار استرس داشته و صبح گفته برم روبروی دانشگاه ببینم چه خبره. ساعت تقریبا 10 بوده که یه عده داشتن از سر جلسه بر میگشتن. مامانم اونجا از یه دختره میپرسه داستان چیه که اینا این قدر زود دارند بر میگردند؟؟؟؟ دختره میگه خوب کنکور هم کلی سیاهی لشکر داره. اینا هم درس نخوندن دیگه همین طوری اومدن کنکور بدن و سیاهی لشکردند. همون لحظه مامانم میبینه که مهیار داره شاد و خوش خندان از درو میاد!!!!!!!!!!! هنوز هم که این خاطره یاد آوری میشه از خنده ضعف میکنیم

کلیییییییییییی چیز برای تعریف کردن دارم اما خب همش رو اینجا تعریف کنیم خیلی طولانی میشه پس همین جا تمومش میکنم.

حالا خوبیش اینه که مهیار فردا داره میاد تهران و 10 روزی با هم میتونیم حال کنیم و خوش بگذرونیم و کلی خوش به حالمه.

آقا مهیار تولدت مباااااااارک