بدترین خوابی که دیدم یا چگونه مخابرات یک پاس شد

خواب برای من همیشه یک دنیای عجیب و دوست داشتنی بوده و از مرموز ترین چیز هایی که هنوز بعد از این همه پیشرفت علم و دست یابی به ورای کهکشان ها و عالم هنوز نتونستند یک کار درست درمون در مورد خواب انجام بدن. تنها نئشگی مجاز و یکی از دلپذیر ترین کار های ممکن روی این کره زمین . من خودم قابلیت این رو دارم که اگه کاری نداشته باشم ساعت ها و روز ها مدام و یه کله بخوابم . کلا دنیای خواب دنیای جالبی هست و من همیشه دوست دارم در موردش بیشتر بدونم .

نمی دونم شما خواب هاتون یادتون می مونه یا نه ؟ در مورد خودم که بستگی داره و گاهی یادم می مونه و گاهی هم نه اما خودم خیلی دوست دارم خواب هام یادم بمونه . کلا به این نتیجه رسیدم که موقعی که از خواب بیدار میشم دقیقا اون لحظه می تونم خوابم رو به یاد بیارم اما اگه در موردش فکر نکنم بعد از 7 8 ساعت دیگه چیز خاصی به یادم نمیاد . یه مدت تصمیم داشتم  یه ورق و خودکار کنارم بذارم و به محض اینکه از خواب پا شدم خوابم رو یاد داشت کنم تا یادم نره و بعد از یک ماه خواب هام رو تحلیل کنم ببینم می تونم به چیز منطقی دست پیدا کنم یا نه . البته از اونجایی که همیشه وقتی از خواب بیدار می شم که دیر شده و در حالی که دارم لباسام رو می پوشم وسایلم رو جمع می کنم و در همون حال دست و صورتم رو می شورم و یه چیزی هم می خورم این ایده ابتر باقی موند . البته شاید یه روزی این کار رو کنم.

یک سری خواب ها هستند از بچگی تا الان که همیشه تو ذهنم می موند . تو یه پست جداگانه در مورد این خواب ها خواهم نوشت ،چیزی که الان من رو یاد خواب انداخت این بود که چند وقت پیش تو خونه داشتیم در مورد بد ترین خواب هایی که دیدم صحبت می کردیم . هر کی یه چیزی گفت به من که رسید گفتم " بد ترین خوابی که دیدم این بوده که تو سایت دانشگاه در حال وبگردی بودم " و همه که منتظر بودن حداقل بدترین خواب من یه چیز عجیب غریب توش باشه پرسیدن خب این کجاش بد بوده اخه؟ منم راستشو گفتم " چون وقتی بیدار شدم دیدم سر جلسه پایان ترم امتحان مخابرات دکتر رضایی هستم " این قدر امتحان رو سخت گرفته بود و من هم دو روز بود نخوابیده بودم تا امتحان ها رو بخونم که سر جلسه چون واقعا کاری از پیش نمی بردم خوابم برده بود .  به هر حال در حالی که میان ترم رو  19 از 30 گرفته بودم و بالای میانگین شده بود نمرم پایان ترم رو 17 از 60 شده بودم . شانس اوردم که آذینی بود و این آذین یه داداشی د اشت و این داداش یه نامزدی داشت که از قضای روزگار دختر همین دکتر رضایی بود و ما واسه اولین بار و احتمالا آخرین بار طعم روابط رو تو این دانشگاه چشیدیم

پی نوشت 1 : دیگه همشهری به درد همین روزا می خوره دیگه!!!! یعنی همشهری به درد مواقع نیاز نخوره که دیگه هیچی به هر حال من از همین جا تشکر خودم رو از آذین و داداشش و عروسشون و استاد و خانواده محترم رجبی اعلام میکنم

پی نوشت 2 : بابا شوخی کردم ، این دکتر رضایی که این حرف ها سرش نمی شه ، بچه خودشم بود بش نمره نمی داد چه برسه به من ، اینا رو هم گفتم فقط که یه کم جو بدم 19+17 میشه 36 که در 2 ضرب شه میشه 7.2 از 18 دکتر هم که به 9 ها 10 می داد و امتحان ما رو هم خیلی سخت گرفته بود و حتما نموداری در کار می بود و 2 نمره تکالیف رو اگه  می گرفتم 9.2 میشدم و خلاصه یعنی ما خودمون کلی زحمت کشیده بودیم تا مخابرات 1 رو پاس کنیم

پی نوشت 3 : ترم بعد اعلام کردند بین گرایش های برق فقط قدرت می تونه مخابرات 1 رو بر نداره و مخابرات عمومی برداره و اتفاقا دکتر رضایی از همون ترم دیگه مخابرات عمومی درس نداد و فقط مخابرات یک رو ارائه می کردند